مجله سرگرمی تفریحی محفل دوستان

به نام خداوند جان و خرد

به کوروش به آرش به جمشيد قسم

به نقش و نگار تخت جمشيد قسم

که ايران همی قلب و خون من است

 گرفته ز جان از وجود من است

 "ازتو درباره  ذوالقرنین می پرسند بگو اکنون درباره ی او با شما سخن خواهم گفت:

اورا درزمین پادشاهی دادیم وهمه ی وسیله ی حکمرانی رابرایش فراهم ساختیم وبه اوگفتیم : اکنون میتوانی درباره ی آنها به عذاب وستم رفتار کنی ویا اینکه به رفتارنیکو گرایی .

گفت :کسی که بیداد کرد زود خواهد بود که عذاب ببیند وپس ازاینکه به سوی خدا رفت باز عذابی شدید دامنگیر اوست ."

درقران مجید آیه های 83-99 سوره ی کهف از کوروش کبیر به عنوان یکی از بندگان شایسته  یکتاپرست انسان دوست دادگر وانسان برگزیده یاد شده است .

تفسیر المیزان یکی از معتبر ترین کتابی است که در تفسیر قران کریم توسط علامه طباطبایی نوشته شده ودراین کتاب به صراحت قید شده که کوروش همان ذوالقرنین است . این ها تنها استنادایی از قرآن کریم بود تا کسانی که ادعای دین دارند و با این بزرگمرد مخالفند به خود بیایند...

کوروش یا خورشید وار (کور یعنی خورشید و وار یعنی مانند )شاه آریانا که به خاطر بخشندگی بنیان گذاشتن حقوق بشر بزرگمنشی پایه گذاری نخستین شاهنشاهی چند ملیتی بزرگ جهان آزاد کردن برده ها واسرا احترام به عقاید ومذاهب مختلف وگسترش تمدن در جهان شناخته شده است . بی شک هرایرانی باید به خود ببالد که اولین منشور حقوق بشر که برگ زرینی بر تاریخ بشریت است از کوروش بزرگ بوده ومتعلق به ایران وایرانی است.بست ونهم اکتبر روزی است که طرفداران کوروش وحقو ق بشر

به یاد این بزرگ مرد پاس میدارند .

این روز بر تمام ایرانیان وطن پرست مبارک باد .

شهریاری که نداند شب مردمانش چگونه به صبح میرسد “

گورکن گمنامی است که دل به دفن دانایی بسته است"

"مردمان من امانت آسمانند بر این خاک تلخ...

مردمان من خانمان منند..."

 کورش کبیر

نقش کورش در پارک المپیک سیدنی ـاسترالیا به عنوان بنیان گذار حقوق بشر...

"سپاه بزرگ من به آرامی وارد شهر بابل شد. نگذاشت رنج و آزاری به مردم این شهر و این سرزمین وارد آید... وضع داخلی بابل و جایگاه های مقدسش قلب مرا تکان داد

من برای صلح کوشیدم. نبونید.مردم درمانده ی بابل را به بردگی کشیده بود. کاری که در خور شان آنان نبود. من برده داری را برانداختم. به بدبختیهای آنان پایان بخشیدم. فرمان دادم که همه مردم در پرستش خدای خود آزاد باشند. و آنان را نیازارند. فرمان دادم که هیچ کس اهالی شهر را از هستی ساقط نکند. .. فرمان دادم همه نیایش گاه هارا به جای خود بازگرداندم. .. همه مردمانی را که پراکنده و آواره شده بودند به سرزمینهای خود برگرداندم.خانه های ویران آنها را آباد کردم... بی گمان در آرزوهای سازندگی همگی مردم بابل پادشاه را گرامی داشتند و من برای همه مردم جامعه ای آرام مهیا ساختم و صلح و آرامش را به تمام  مردم اعطا کردم......"

قسمتی از منشور حقوق بشر کوروش کبیر

آنکس که بداند و بداند که بداند
اسب خرد از گنبد گردون بجهاند

آنکس که بداند و نداند که بداند
بیدارش نمایید که بس خفته نماند

آنکس كه نداند و بداند که نداند
لنگان خرک خویش به منزل برساند

آنکس که نداند ونداند که نداند
در جهل مرکب ابد الدهر بماند

.
.
ورژن جدید این شعر تو یه کشوری که شما

نمیشناسینش اینجوری سروده شده...

آنکس که بداند وبداند که بداند 
باید برود غازبه کنجی بچراند

آنکس که بداند و نداند که بداند
بهتر برودخویش به گوری بتپاند

آنکس که نداند و بداند که نداند
با پارتی و پولي خرك خویش براند

آنکس که نداند و نداند که نداند
برپست ریاست ابدالدهر بمان

نوشته زیر نامه‌ای است از طرف فردی به نام میرزا محمد الویری که در زمان ناصرالدین شاه رعیتی بوده، به احمدخان امیرحسینی سیف الممالک فرمانده فوج قاهر خلج ، که شروع تا خاتمه نامه تمام از حروف بی‌نقطه الفبای فارسی انتخاب و در نوع خود از شاهکارهای ادب زبان پارسی به شمار می‌آید. انگیزه نامه و موضوع آن قلت درآمد و کثرت عائله و تنگی معیشت بوده است.

* نامه ای را که مشاهده می کنید نویسنده تماماً از حروف بی نقطه استفاده کرده که نشان از ذوق هنری و تسلط ایشان به گستره واژگان فارسی دارد. که در اینجا بخشی از آنرا برای شما گذاشته ایم:

ادامه مطلب...

 تـــــــــــــــــرا من زهر شیرین خوانم ای عشق

کـــــــــــــه نامی خوش تــــــــــر از اینت ندانم .

و گـــــــــــــــــــــــر  هر لحظه  رنگی تازه گیری

به غـــــــــــــیر از « زهــــــر شیرینت » نخوانم .

تـــــــــــــــو زهری  زهــــــــر گرم سینه سوزی

تـــــــــــو شیرینی  که شــــور هستی از تست .

شـــــــــــــــراب جـــــــام خورشیدی که جان را

نشاط از تــــــــــــو  غـــم از تو مستی از تست .

به آســـــــــــــــانی  مــــــــــــــرا از من ربودی

درون کــــــــــوره ی غــــــــــــــــــــــم آزمودی

دلت آخــــــــــــــر به ســــــــــرگردانیم سوخت

نـــــــــــگاهم را به زیبایی گـــــــــــــــــــشودی

 بســـــــــــــــــی گفتند: « دل از عشق برگیر !

که : نیرنگ است  و افسون است و جادوست !»

ولــــــــــــــی ما دل به او بستیم و دیــــــــــدیم

کـــــــــــه این زهر است  اما ! ...نوشداروست !

چـــــــــــــــه غم دارم که ایــــــــن زهر تب آلود

تنـــــــــــــم را در جـــــــــــــــــــدایی می گدازد

از آن شـــــــــــــادم که در هنـــــــــــــگامة درد

غمی شــــــــــــیرین دلـــــــــــــم را  می نوازد .

اگــــــــــــــــــر مـــــــــــــ رگم به نامردی نگیرد

مــــــــــــــــرا مهرِ تــــــو در دل جاودانی است .

و گـــــــــــــــــــــر عمرم به ناکامی ســــــــرآید

تــــــــرا دارم که: مـــــــــــــرگم زندگانی است .

 مرحوم حسين پناهي هنرپيشه فقيد ميگفت بعد از مرگم مردم من را خواهند شناخت! و اين جمله را بنده خودم هم شنيدم وشايد بعضي از اشخاص فكر ميكردند وي عقل درستي ندارد اينك به بعضي از حرفهاي او توجه بفرماييد

 در گلستانی ، هنگام خزان
رهگذر بود یکی تازه جوان،
صورتش زیبا ، قامت موزون
چهره اش غمزده از سوز درون
دیدگان دوخته بر جنگل و کوه ،
دلش افسرده ز فرط اندوه
با چمن درد دل آغاز نمود
این چنین لب به سخن باز نمود :
گفت : آن دلبر بی مهر و وفا
دوش می گفت به جمع رفقا:
((در فلان جشن به دامان چمن
هر که خواهد که برقصد با من ،
از برایم ، شده گر از دل سنگ
کند آماده گلی سرخ و قشنگ !))
چه کنم من ؟ که در این دشت و دمن

ادامه مطلب...

با عقلت ، دلبستگی های دنیوی  را از خود دور کن ، وگرنه این دلبستگی هایت هستند که عقلت را از تو دور می کنند.